Whiplash en (zijn) zingeving

Whiplash en (zijn) zingeving

Vlak na mijn ongeluk was ik niet bezig met zingeving. Ik wilde herstellen en de draad van mijn leven oppakken. Tot bleek dat dit niet zomaar ging; dat herstellen heel hard werken was en bovendien ook betekende dat ik mijn leven moest herzien. Vanaf dat moment was de vraag niet meer hoe ik zo snel mogelijk kon herstellen, maar wat voor mij van wezenlijk belang was.

Tuurlijk was het heftig, pijnlijk, intens vermoeiend en zeer verwarrend, en is het dat soms nog steeds. Maar stiekem was het ook ergens een cadeautje. Want het gaf me een kans.

Een kans om uit de ratrace te stappen, om uit te zoeken wat ik nodig had en wat goed voor mij was, om uit te zoeken wat ik wilde en daarvoor te gáán, om mezelf opnieuw uit te vinden.

Terugkijkend op het ongeluk ben ik letterlijk en figuurlijk van mijn sokken gereden. De botsing gooide me van de doodlopende weg af waar ik op dat moment op zat.

Een weg waarbij ik werk deed dat ik op zich best leuk vond, maar dat ik tactisch had gekozen, omdat ik het goed voor mijn carrière vond.

Ik realiseerde me al heel snel dat ik dit werk, ondanks verwachtingen van bedrijfsarts en behandelaars, niet meer kon of wilde doen. Ik was mentor van een brugklas op een praktijkschool, een pittige doelgroep. Ik moest er continu alert zijn en snel kunnen reageren, wat na mijn ongeluk zowel fysiek als mentaal enorm belastend was. Ik zag mezelf daar niet goed in herstellen.

En dat terwijl ik een heel mooi beroep had om op terug te vallen. Voor ik voor de klas kwam te staan had ik jarenlang als danstherapeute gewerkt. Werk dat me na aan het hart ligt én waarbij ik veel meer mijn eigen tempo kan volgen. Dus waarom daar niet naar terug?

Tenminste, zodra ik daartoe in staat was, en dat heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Ik moest eerst echt aan een zekere mate van herstel werken, wat met de nodige hobbels ging. Verder had ik een vast contract en mijn werkgever en ik kwamen niet zomaar tot een overeenkomst.

Ik kan met zekerheid stellen dat het oplopen van een whiplash geen pretje is. Herstellen vraagt veel van je geduld, uithoudings- en doorzettingsvermogen, en een positieve mindset. Maar het heeft mij ook veel opgeleverd. Mijn levensstijl is een stuk relaxter, ik heb ontdekt dat ik meer kan dan ik denk en over kwaliteiten beschik die ik niet achter mezelf had gezocht.

En dat heeft mij het lef gegeven om ook op werkgebied eigen-wijs te zijn. Ik ben al een poosje bezig mijn belastbaarheid op te bouwen met iets dat ik leuk vind om te doen; binnenkort open ik mijn eigen praktijk voor dans en beweging.

En hoewel ik niemand een whiplash toewens, gun ik iedereen die het wél overkomt dat het (in meer of mindere mate) tot een hernieuwd en zinvol leven mag leiden.

 Groetjes Marije