In beweging blijven

Na mijn tweede ziekmelding wilde ik niet thuis stil gaan zitten. Door mijn deskundigheid als danstherapeute én uit eigen ervaring wist ik dat het goed zou zijn om in beweging te blijven, want rust roest. Maar ik wist ook dat ik er weinig aan zou hebben als ik daarbij net zo hard over mijn grens zou blijven gaan. Oftewel waar bewegen aan de ene kant broodnodig was, was een teveel ervan van de andere kant bekeken óók niet verstandig.

Ik wil daar in deze blog wat nader op ingaan.

Volledig stilvallen is mijn grootste angst; dat ik niets meer kan doen. Ik zie mezelf dan languit op de bank liggen, met steeds meer pijn in mijn nek, stijvere schouderspieren en een stijver lichaam. Ik zie mezelf steeds lustelozer worden en met steeds meer moeite van die bank af komen.

Dat is de belangrijkste reden dat ik probeer bezig te blijven. Beweging brengt namelijk je lichaam (weer) op gang. Het verwarmt onder andere je spieren en houdt je soepel. Het verhoogt je hartslag, brengt de bloedsomloop op gang en daarmee de afvoer van diverse afvalstoffen. Het zorgt voor de aanmaak van díe hormonen die kalmerend en pijnstillend werken en je humeur verbeteren. Het schijnt zelfs je nachtrust te verbeteren.

Ik weet het en heb het vaak genoeg kunnen ervaren; van lekker bewegen krijg ik energie.

Maar hoe zorg ik er nu als whiplash patiënt voor dat ik lekker beweeg? Want ik weet ook als geen ander dat beweging pijn op kan leveren. Daarbij zit er wel een verschil in de spierpijn die erbij hoort omdat je weer in beweging komt, en de pijn vanuit een overbelasting en letsel. De uitdaging is dus niet alleen om een ontspannen manier van bewegen te vinden waarbij ik kan genieten van wat ik doe, maar ook om daarbij de juiste maat te houden. Voor dat eerste val ik terug op wat ik al jaren doe; yoga, wandelen en dansen.

Maat houden is lastiger, want hoe kan ik voelen waar mijn grens ligt en weten wanneer het een ‘simpele’ spierpijn is? De sleutel daarvoor ligt voor mij toch wel in het met aandacht bewegen, vanuit een goede lichaamshouding en steeds opmerkzamer worden voor de signalen van mijn lichaam.

Voor de reactie achteraf houd ik de maat aan die ik kreeg bij het behandelcentrum. Zolang de klachten onder de zeven blijven en niet langer dan twee dagen aanhouden of erger worden, is het goed. Zo niet, dan is een pas op de plaats terecht.

Wat doe jij om in beweging te blijven? Hoe zorg je dat je daarbij maat houdt?

Ik hoor het graag!

Groetjes Marije