Dealen met een off-day (of meer)

Enkele weken terug was het weer raak: ik lag flink voor pampus op de bank. Supervervelend natuurlijk! Tegelijk voelde ik me er ook wel een beetje stom over. Ik was toch zo goed als hersteld, had toch geleerd om dit soort dingen niet te laten gebeuren? Hoezo dan een off-day? En niet gewoon één, maar zo’n beetje elke week? Was dit normaal?

Ik overlegde met een collega-‘ondernemer met whiplashklachten’ en zij bevestigde wat ik onder de radar al voorvoelde. Ja, soms gebeurt dit en dan is het een signaal om onder de loep te nemen hoe je bezig bent.

Waar vul je je dagen mee? Zijn dat dingen waar je energie van krijgt of ‘trekken ze je leeg’? Neem je voldoende pauzes? Hoe is je voeding; voedt die of vult die alleen? Welke keuzes heb je gemaakt? Komen die voort uit wat goed voelt of uit wat je vindt dat moet? Is er iets gebeurd dat je klachten heeft getriggerd, iets dat spanning in je lichaam oplevert? Welke invloed heb je daarop, kun je daar zelf iets mee of kun je het laten liggen?

En dat was een mooie, wijze les. Eentje die ik een poosje met me mee heb gedragen. Zodat ik van alle kanten en in alle rust kon onderzoeken wat bij mij de trigger voor die off-days was.

Uiteindelijk viel het kwartje. Naast dat thuis alles ‘gewoon’ doorging met huishouden, kids en manlief, er een aantal avonden en weekenden gevuld waren én ik nog steeds probeerde mijn hardlooptijd op te bouwen, was ik vanaf de zomer eindelijk echt bezig gegaan met re-integreren. Toen ging namelijk mijn praktijk officieel van start en daarmee ook twee dansgroepen. En inmiddels zijn er twee therapiecliënten bij gekomen. Superfijn natuurlijk, ik vind dit nog steeds de voor mij meest gezonde manier om mijn belastbaarheid op werkgebied op te kunnen bouwen. Maar dat was, en is, toch wel even andere koek dan achter de laptop zitten en daar het een en ander voorbereiden.

Mijn lichaam gaf in ieder geval heel duidelijk aan dat ik mezelf aan het voorbijlopen was. Dus besloot ik per direct mee te doen aan de herfstvakantie van man en kinderen, alles even los te laten en ‘mijn rust te pakken’.

Inmiddels is de vakantie weer voorbij en ben ik met beide voeten terug op de grond beland. De  komende weken ga ik die daar, onder andere met behulp van bovenstaande aandachtspunten, ook zeker houden.

Daarmee zeg ik niet dat er geen off-days meer zullen komen, ik ben tenslotte voorlopig nog aan het opbouwen en dat vraagt elke keer opnieuw om het herzien van mijn balans en het maken van nieuwe keuzes. Maar hopelijk (over)komen ze me wél wat minder vaak!

Marije