De pijn voorbij

De pijn voorbij
 
In mijn vorige blog vertelde ik hoe ik met een goede training over mijn bewegingsangst heen kwam. Door te bewegen kreeg ik bovendien óók de stijfheid uit mijn spieren. En van dat stijve gevoel was ik me vrijwel de hele tijd bewust geweest.

Daarnaast hebben de vele gesprekken over de werking van de hersenen en over pijnbeleving, en vooral het verleggen van mijn focus, me geholpen om de pijn meer ‘op de achtergrond’ te krijgen.

Bijna ongemerkt verschoof dit namelijk, van letten op pijn en angst om te bewegen, naar bezig zijn met datgene wat ik op dat moment aan het doen was. Van met al mijn aandacht ‘in mijn nek gaan zitten’, naar aandacht hebben voor mijn hele lichaam. Van alles wat er speelde, had gespeeld en in de weg zat, naar een nieuwe toekomst mét alle mogelijkheden die ik erbij kreeg als ervaringsdeskundige.

Dat ik fysiek sterker werd en merkte dat ik meer dingen kon doen terwijl mijn klachten ongeveer gelijk bleven, heeft hierin zeker geholpen. Hierdoor kreeg ik meer vertrouwen in mezelf en in mijn lichaam waardoor ik langzaamaan ook mijn blik naar buiten kón gaan richten. Dat vertrouwen is dus zeker nodig om je focus te kunnen verleggen. Maar daardoor werd het óók een keuze.

Eerder kon ik bijvoorbeeld iets aan het doen zijn en ondertussen denken aan de pijn die ik al had of die ik ervan ging krijgen. In dat geval speelde ook de angst voor pijn een rol. En liep ik het risico dat ik (opnieuw) bewegingsangst ontwikkelde.

In plaats daarvan slaagde ik er steeds meer in om het om te draaien, dingen te doen en ondertussen mijn aandacht te richten op wat ik deed. Die pijn was er toch wel, maar ik was wél lekker bezig.

Doordat ik mijn nek- en schouderspieren steeds een beetje meer kon ontspannen, kon ik de aandacht daarvoor ook steeds meer loslaten. En dat is maar goed ook, want je nek is maar een klein gedeelte van je hele lichaam. Bovendien geldt hierbij ook: dat wat je aandacht geeft, groeit. Dus wat wil je dat er groter wordt?

En dat ik weer wat werkzaamheden op kon gaan pakken, hielp me ook voorbij de klachten te gaan kijken naar wat ik nog wél kon en vooral naar wat ik wílde gaan doen en waar ik energie van zou gaan krijgen.

De tijd zal uitwijzen hoeveel klachten er uiteindelijk over gaan blijven. Maar ik weet dat ik de kracht heb en zélf verantwoordelijk ben om, wat er verder ook gaat gebeuren, voorbij de pijn te blijven kijken naar wat ík wil.
 
Wat helpt jou om je focus te verleggen?
 
Groetjes Marije