Geplaatst op 05-10-2018
- Categorie: Blog: Marije Toussaint
Als je ergens bang voor bent en je daar van af, of overheen wilt, kun je die angst het best onder ogen zien. Dat geldt natuurlijk ook voor bewegingsangst. Als je die aan wilt pakken, zul je in beweging moeten komen. Maar dan wel zonder het te forceren, want dan ga je alleen maar weer alles ‘vastzetten’ omdat je pijn krijgt of moe wordt en kom je geen stap verder. Maar hoe dan wel?
Wat mij geholpen heeft is bovenal vertrouwen. Vertrouwen op mijn eigen lichaam, op het zelfherstellend vermogen ervan en op de signalen die ik krijg als het weer genoeg is.
Maar zeker ook het vertrouwen en de deskundigheid van mijn behandelende fysiotherapeuten, want alleen had ik dit nooit gekund. Als zij zeiden dat ik het aan kon en dat er niets kapot kon gaan, dan was dit ook écht zo.
Door dat vertrouwen kon ik me volledig inzetten voor de oefeningen die ze mij gaven. Oefeningen waarbij ik, al of niet in een of ander fitnessapparaat, werkte aan het mobiliseren en versterken van mijn nek-, schouder- en rugspieren en mijn conditie in zijn geheel.
Sommige oefeningen waren best spannend om te doen. Dan was het een kwestie van een keer diep ademhalen en ‘in het diepe springen’; verstand op nul en ervoor gáán. Maar wel met beleid, ik volgde heel bewust de beweging die ik aan het maken was. Dat ik dan vervolgens daadwerkelijk merkte dat het ging, hielp om steeds méér vertrouwen te krijgen, de aandacht wat los te laten en het te laten gebeuren.
Een enkele keer voelde ik zelfs bijna letterlijk ‘de knop omgaan’. Dan kon ik mijn hoofd bijvoorbeeld ineens veel verder moeiteloos opzij draaien en dat bleef dan ook zo.
Ik kreeg daardoor ook weer plezier in bewegen. Juist doordat ik merkte dat ik sterker werd en dat ik, ondanks pijn, steeds meer kon gaan doen.
Een mooi voorbeeld om mee af te sluiten is dat ze mij aan het hardlopen hebben gekregen. Iets wat zelfs mijn eigen man nooit eerder voor elkaar kreeg. De eerste keer maar voor een paar minuten, maar genoeg om toen al te merken dat het een verademing was om weer gewoon lekker te kunnen bewegen. Het voelde écht goed en ik had het gemist!
Afrekenen met bewegingsangst komt dus neer op een combinatie van doen, durven en laten gebeuren. Letterlijk en figuurlijk, met alle emoties die het al dan niet oproept. En ik kan het je vertellen: uiteindelijk is het de moeite waard!
Groetjes Marije